در زندگی روزمره٬ ما معمولا دیگران را بهتر از خود می شناسیم و تعریف می کنیم و زیر ذره بین می گذاریم. همه ما اغلب صفات و ویژگیهای بد و خوب دیگران را با دقت بیشتری دنبال می کنیم و نسبت به آنها به راحتی قضاوت می کنیم. ما حتی خودمان را بیشتر از زبان دیگران تعریف می کنیم و می شناسیم. در حالیکه خودشناسی و آگاهی به صفات و ویژگیهای شخصیتی از مقوله های مهم علم روانشناسی است و می بایست با استفاده از ابزار علمی و تستهای روانشناسی مناسب صورت گیرد. همه ما نیاز به آن داریم که ویژگیهای ذهنی٬ عاطفی و رفتاری خود را به درستی بشناسیم و از توانایی ها و محدودیت های خود به درستی آگاه باشیم. سوالات بسیاری در باره خود وجود دارد که باید به آنها پاسخ صحیح و علمی داده شود. به عنوان مثال آیا من فردی کمال گرا یا واقع گرا هستم؟ آیا من فردی مهربان یا مهرطلب هستم؟ آیا من درونگرا یا برونگرا هستم؟ آیا من ریسک پذیر یا محافظه کار هستم؟ آیا من فردی آرام یا پرخاشگر و عصبانی هستم؟ آیا من از سلامت روانی مطلوب برخوردارم یا دارای برخی مشکلات رفتاری هستم؟